Species of Spaces_Chiotelli Fani

Iro Papagiannopoulou, Inversion

 

                                         
 

Κonstantina_Theodorou, Gary_Hill, Tall_Ships

Kαλλιτέχνης : Gary Hill
Έργο : Tall Ships
      Στόχος ήταν η δημιουργία μιας εγκατάστασης που θα φιλοξενεί τις 18 φιγούρες του έργου. Πρόκειται για μια σπείρα, μια μεταλλική διάτρητη κατασκευή που επιτρέπει ελάχιστο φως εντός της. Είναι ουσιαστικά μια κατακόρυφη άνοδος, σε κάθε όροφο κατοικούν δύο μορφές. Ο επισκέπτης ανεβαίνει αυτή τη σπείρα μέσω μιας στενής σκάλας και έρχεται σε επαφή με όλες τις μορφές. Ο επισκέπτης αλληλεπιδρά με όλες τις φιγούρες και τα συναισθήματα που βιώνει ποικίλουν. Ο χώρος γενικά είναι σχεδιασμένος για να είναι "άβολος" προκαλώντας συναισθήματα φόβου, ανασφάλειας, αβεβαιότητας. Το αποκορύφωμα του έργου είναι ο τελευταίος όροφος όπου ζει το μικρό κοριτσάκι που κατέχει περίοπτη θέση στην εγκατάσταση. Τέλος ο θεατής αφού αλληλεπιδράσει με όλες τις φιγούρες, οδηγείται στην έξοδο μέσω μιας "απότομης καθόδου", έναν γυάλινο ανελκυστήρα  που του επιτρέπει να δει για τελευταία φορά γρήγορα τις φιγούρες που συνάντησε προηγουμένως.

Seitanidou Martha. Game of Levels

Στόχος της κατασκευής είναι η δημιουργία μιας σύνθεσης που αποτελείται από οριζόντια και κεκλιμένα επίπεδα. Η εγκατάσταση καλεί τον χρήστη να περιπλανηθεί και μέσα από την εναλλαγή των κλίσεων των επιπέδων να ανακαλύψει τον χώρο. Η κλίση συνεπάγεται προσπάθεια του σώματος να ανέβει και έτσι το σώμα αισθάνεται τον βαθμό της κλίσης και δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τον ίδιο το χώρο. Στόχος, επίσης, αποτελεί η δημιουργία ενός είδους λαβυρίνθου που αποπροσανατολίζει τον χρήστη και εντείνει το ενδιαφέρον του για το παιχνίδι των επιπέδων. Τέλος, από άποψη υλικότητας η κατασκευή διαθέτει έναν μεταλλικό σκελετό που συνδυάζεται με διαφανείς επιφάνειες.

Albani Chrysanthi, Rotating House, Final Presentation

Το Rotating House αποτελεί ένα νέο μοντέλο κατοίκησης που επαναπροσδιορίζει τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την κατοικία. Η διείσδυση του Διαδικτύου σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονης ζωής ( εργασία, επικοινωνία, ψυχαγωγία, ενημέρωση ) κατέστησε την κατοικία ανίκανη να δεχθεί τις αλλαγές και να τις αφομοιώσει.
Το Rotating Ηouse αποτελεί μία κυκλική κατοικία, χωρισμένη σε εναν εξωτερικό δακτύλιο και έναν κεντρικό πυρήνα. Ο δακτύλιος χωρίζεται σε 3 ιδιωτικές μονάδες κατοίκησης ( μία για το ζευγάρι γονέων, και 2 για κάθε ένα εκ των δύο παιδιών ). Σε αυτές τις μονάδες τα μέλη μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα εκτελώντας τις απαραίτητες για αυτούς δραστηριότητες όπως εργασία, μελέτη, αναψυχή, παιχνίδι, ενημέρωση- επικοινωνία, και όλες τις βιολογικές ανάγκες πέραν της διατροφής. Η χρήση του διαδικτύου και των νέων μέσων είναι εφικτή και προτεινόμενη. Το κεντρικό κομμάτι της κατοικίας είναι αυτό που περιστρέφεται για να υπάρχει μία μόνο πρόσβαση σε αυτό. Τα μέλη μπορούν να βρεθούν σε αυτό το χώρο για να καλύψουν την ανάγκη της διατροφής και να επικοινωνήσουν λεκτικά, να κοινωνικοποιηθούν. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο απορρίπτεται και έτσι, το τμήμα αυτό προσιδιάζει στην αρχέγονη καλύβα.
Αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι η ομαλή πλέον μετάβαση από το δημόσιο στο ιδιωτικό.

The creature's house (from the Burrow of F. Kafka), Final presentation, Papakonstantinou Maria

Ο χαρακτήρας: Το Πλάσμα, ένα συνειδησιακό ον.

Συναισθήματα Πλάσματος: φόβος, ενοχές, απελπισία, σύγχυση, τάσεις σχιζοφρένειας, μοναξιά

Αρχικά ζει: σε ένα λαγούμι που έχει χτίσει εξ ολοκλήρου μόνος του, κυριευόμενος από αρνητικά συναισθήματα και σε συνεχή εγρήγορση για την αντιμετώπιση του εχθρού.

 Χαρακτηριστικά και προνόμια του νέου χώρου: το Πλάσμα ζει σε ένα χώρο που δεν προσεγγίζεται από άλλους. Δεν τον βλέπει κανείς ενώ αυτός έχει οπτική επαφή με όλο το άμεσο περιβάλλον του. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση γυαλιού εσωτερικά του χώρου του Πλάσματος το οποίο εξωτερικά είναι καθρέφτης. Επιπλέον έχει ως προνόμιο την λογική του Πανοπτισμού σύμφωνα με την οποία είναι υπερυψωμένος και τοποθετημένος κεντρικά και παρατηρεί γύρω του.

Ουσιαστικά είναι αόρατος. Με το εφόδιο της αορατότητας, το Πλάσμα θα έχει το προνόμιο να βλέπει και να παρατηρεί τα όντα, τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, καθώς και τη σχέση τους με τα άψυχα πράγματα, με τα δικά τους «λαγούμια», χωρίς όμως να γίνεται αντιληπτός, κάτι που σίγουρα το επιθυμεί.

 Όλη η σύνθεση του χώρου είναι υπόσκαφη με αποτέλεσμα να «καμουφλάρεται» κάτω από έναν καθρέφτη.  Ο καθρέφτης ξεγελάει τους περαστικούς –εν δυνάμει εχθρούς- οι οποίοι θεωρούν λόγω του σχήματός του αλλά και του αντικατοπτρισμού του ουρανού, ότι πρόκειται για λίμνη.

Στην πραγματικότητα όμως από κάτω βρίσκεται το Πλάσμα και οι υπόλοιποι ένοικοι, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν προς τα έξω αφού ο καθρέφτης από την άλλη πλευρά είναι γυαλί.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια πυραμίδα των ατόμων σχετικά με τα «προνόμια» που έχουν ως προς τη χρήση της οπτικής τους αντίληψης και το πόσο εκτεθειμένοι είναι στα μάτια των άλλων. Στη βάση της πυραμίδας βρίσκονται τα εξωτερικά όντα-εχθροί, οι οποίοι δεν βλέπουν κανέναν και γίνονται ορατοί από όλους. Στη μέση της πυραμίδας βρίσκονται οι υπόλοιποι ένοικοι, οι οποίοι βλέπουν μόνο τα εξωτερικά όντα και γίνονται ορατοί μόνο από το Πλάσμα. Στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται το Πλάσμα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να τους βλέπει όλους και να μην γίνεται ορατός από κανέναν.

Privacy_and_Publicity, Beatriz Colomina, Lytra