Albani Chrysanthi, Rotating House, Final Presentation

Το Rotating House αποτελεί ένα νέο μοντέλο κατοίκησης που επαναπροσδιορίζει τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την κατοικία. Η διείσδυση του Διαδικτύου σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονης ζωής ( εργασία, επικοινωνία, ψυχαγωγία, ενημέρωση ) κατέστησε την κατοικία ανίκανη να δεχθεί τις αλλαγές και να τις αφομοιώσει.
Το Rotating Ηouse αποτελεί μία κυκλική κατοικία, χωρισμένη σε εναν εξωτερικό δακτύλιο και έναν κεντρικό πυρήνα. Ο δακτύλιος χωρίζεται σε 3 ιδιωτικές μονάδες κατοίκησης ( μία για το ζευγάρι γονέων, και 2 για κάθε ένα εκ των δύο παιδιών ). Σε αυτές τις μονάδες τα μέλη μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα εκτελώντας τις απαραίτητες για αυτούς δραστηριότητες όπως εργασία, μελέτη, αναψυχή, παιχνίδι, ενημέρωση- επικοινωνία, και όλες τις βιολογικές ανάγκες πέραν της διατροφής. Η χρήση του διαδικτύου και των νέων μέσων είναι εφικτή και προτεινόμενη. Το κεντρικό κομμάτι της κατοικίας είναι αυτό που περιστρέφεται για να υπάρχει μία μόνο πρόσβαση σε αυτό. Τα μέλη μπορούν να βρεθούν σε αυτό το χώρο για να καλύψουν την ανάγκη της διατροφής και να επικοινωνήσουν λεκτικά, να κοινωνικοποιηθούν. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο απορρίπτεται και έτσι, το τμήμα αυτό προσιδιάζει στην αρχέγονη καλύβα.
Αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι η ομαλή πλέον μετάβαση από το δημόσιο στο ιδιωτικό.

Rotating House, Chrysanthi Albani

141215, Albani Chrysanthi, Rotating House

Drawing Attention, 141209, Albani

Περιστρεφόμενη Κατοικία, Chrysanthi Albani

Υλικά μακετών, Chrysanthi Albani

 

Architectural models of abandoned buildings made out of black paper / flour / mold.

Architectural bridge model made by fabric.

Architectural bridge model made by spaghetti.

141201, Chrysanthi Albani

Perec_Species of Spaces, Albani Chrysanthi, 24-11-2014

141103, Albani, Perec_Species of Spaces

Species_of_spaces_13/10_chrisanthi

Ο Georges Perec περιγράφει τους χώρους στους οποίους ζούμε με αναλυτικό τρόπο, τονίζοντας πως ζούμε χωρίς να τους παρατηρούμε.

Κινείται μεταξύ δύο πόλων, την επινόηση του νέου και την ανάμνηση του παλιού. Όλο το έργο του διακρίνεται από μία προσπάθεια ταξινόμησης προσωπικών του εμπειριών, γνώσεων, ενθυμήσεων, αναγνωσμάτων.

Ο συλλογισμός του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επαγωγικός, καθώς κινείται από το ειδικό ( το κρεβάτι) στο γενικό ( ο χώρος), από μέσα προς τα έξω.

Τονίζει πως κάθε χώρος είναι αυτονόητος και δεν τον παρατηρούμε γιατί πιστεύουμε πως ήταν πάντα εκεί. Ωστόσο, δεν υπάρχει δεδομένο.

Τι θα γινόταν αν η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων στο χώρο όπου ζούμε διαφοροποιούνταν; Αν δεν κοιμόμασταν στην κρεβατοκάμαρα, αν η γειτονιά μας δεν ήταν κομμάτι της πόλης μας, αλλά κομμάτι της πολυκατοικίας στην οποία ζούμε;