Tschumi _ Architecture and Disjunction _ Presentation

Tschumi_ Architecture and Disjunction

                              1.Space

Σύμφωνα με τον Τσουμί, o 20ος αιώνας έφερε μεγάλες απογοητεύσεις για την αρχιτεκτονική. Οι στόχοι και τα ιδανικά των αρχιτεκτόνων μετατράπηκαν σε πρόχειρες αναπλάσεις και γραφειοκρατικές πολιτικές. Το χάσμα μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας και των ουτοπικών οραματισμών μεγεθύνθηκε και έφερε, στη συνέχεια, την αρχιτεκτονική αντιμέτωπη με ένα ακόμη παράδοξο: πώς γίνεται να αμφιβάλλεις για τη φύση του χώρου αλλά ταυτόχρονα να έχεις μια χωρική εμπειρία;

Στη συνέχεια παρουσιάζονται τρεις τρόποι σκέψεις. Ο πρώτος παρουσιάζει την αρχιτεκτονική ως κάτι άυλο, εννοιολογικό, κάτι του μυαλού (η Πυραμίδα). Ο δεύτερος αναφέρεται στην πρακτική εμπειρία του βιωμένου χώρου με βάση τις αισθήσεις (ο Λαβύρινθος). Ο τρίτος ασχολείται με την αντίθεση των πρώτων δυο και το πώς να ξεφύγει κανείς από αυτό το παράδοξο (η Πυραμίδα και ο Λαβύρινθος).

Το να ορίσεις το χώρο σημαίνει να κάνεις το χώρο διακριτό αλλά και να δηλώσεις τη φύση του χώρου. Η αρχιτεκτονική και η τέχνη έχει ασχοληθεί με τον πρώτο ορισμό, ενώ η φιλοσοφία, η φυσική, τα μαθηματικά με το δεύτερο. Οι θετικές επιστήμες έχουν ορίσει το χώρο ως «ένα υλικό αντικείμενο μέσα στο οποίο τοποθετούνται όλα τα υλικά αντικείμενα».  Μετά τον Ντεκάρτ, ο χώρος δεν ήταν απλά ενας διαμεσολαβητής, κάτι που ενεργοποιούσε τις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά κάτι απόλυτο: κυριάρχησε στις αισθήσεις και τα σώματα γιατί τα εμπεριείχε.