Ο Μπόρχε στην ιστορία του αφηγείται την ύπαρξη μιας
ουτοπικής βιβλιοθήκης, η οποία περιέχει όλα τα βιβλία τα οποία έχουν γραφεί και
όλα όσα πρόκειται να γραφούν.
Στην ιστορία παρατηρούμε τόσο την ύπαρξη χαρακτήρα, όσο και
την περιγραφή ενός αρχιτεκτονικού χώρου, σαφώς ορισμένου. Ο ήρωας μας [ ο
βιβλιοθηκάριος, όπως αποκαλείται ], είναι και ο κύριος αφηγητής της ιστορίας, ο
οποίος περνάει τη ζωή του ψάχνοντας νόημα σε φράσεις μέσα στα βιβλία. Ένα
γεγονός, το οποίο αποδεικνύεται αδύνατο καθώς παρ' όλη την πληθώρα των
πληροφοριών που περικλείει η βιβλιοθήκη η αλήθεια είναι κάτι το οποίο δύσκολα
συναντάται στις σελίδες των βιβλίων που περιέχει. Έτσι, ο βιβλιοθηκάριος
διατηρείται στην άγνοια.
Η Βιβλιοθήκη του Μπόρχες έχει ακαθόριστο αριθμό
εξαγωνικών στοών, η διαρρύθμιση των οποίων είναι απαράλλαχτη, πέντε
ερμάρια σε κάθε πλευρά, καλύπτουν όλες τις πλευρές εκτός από δύο και
από κάθε εξάγωνο φαίνονται οι πάνω και οι κάτω όροφοι. Τέλος αναφέρεται
και η ύπαρξη μιας σπειροειδούς σκάλας, που βυθίζεται στην άβυσσο και ανεβαίνει
ώσπου χάνεται το βλέμμα…
Στην προσπάθεια μου να κατανοήσω βαθύτερα το κείμενο "
Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ " διάβασα διάφορα άρθρα, τα οποία έχουν γραφτεί για
τον Μπόρχες και κυρίως γι΄ αυτό του το έργο. Όλοι μιλούσαν για μια απίστευτη
προοικονομία του συγγραφέα για γεγονότα που συνέβησαν αρκετά χρόνια μετά και
κυρίως για την ομοιότητα της βιβλιοθήκης με τον σημερινό χώρο του "
Διαδικτύου "και οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνώ. Οι ιδιότητες της
βιβλιοθήκης [ ατέρμονη και χαώδης ] συναντώνται και στον κυβερνοχώρο με την
υπερπληθώρα πληροφοριών που τον χαρακτηρίζει, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να
εγγυηθούμε για την αξιοπιστία τους πάντα.
Με βάση αυτό μέσα στο
μυαλό μου δημιουργήθηκε αυτόματα η ταύτιση της βιβλιοθήκης με το σύμπαν και του
ατελή βιβλιοθηκάριου με τον άνθρωπο. Όπως ακριβώς συνέβη με τον βιβλιοθηκάριο,
έτσι και ο άνθρωπος συλλέγει γνώση ανά τους αιώνες, την καταγράφει, την
κατηγοριοποιεί, τη μελετά, ποτέ όμως δεν την κατέχει στην ολότητά της. Την έχει
στη διάθεσή του αλλά ποτέ δεν την εξαντλεί. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων
ονειρεύεται να βρει απαντήσεις σε όλα τα αγωνιώδη ερωτήματά του όμως η
πιθανότητα να συμβεί αυτό είναι πρακτικά μηδενική.
Τέλος μέσα από την ανάγνωση του έργου συνειρμικά ήρθε
στο μυαλό μου η εικόνα ενός λαβύρινθου. Θέλοντας να δικαιολογήσω στο εαυτό μου
αυτή τη σκέψη έκανα μια έρευνα σχετικά με αυτόν τον αρχιτεκτονικό χώρο.
Ανακάλυψα , λοιπόν, ότι κρύβει συμβολικές προεκτάσεις που συμβαδίζουν με την
βιβλιοθήκη της ιστορίας μας, καθώς ο λαβύρινθος ταυτίζεται με μια δύσκολη πορεία
αυτογνωσίας στο κέντρο του εαυτού μας, γεγονός που εγείρει άγνωστες και
σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητας μας